İmar nedir?

Yeniden İnşa Dönemi, 1865'ten 1877'e kadar süren , İç Savaş'tan hemen sonra Birleşik Devletler’deki dönemdi. Bu dönem, Konfederasyon devletlerini Birliğe yeniden entegre etme girişimleriyle belirlendi. Sosyal, politik ve ekonomik farklılıklar faizsiz kredi veren bankalaruzlaşmayı zorlaştırdığından bu çabalar her zaman kolay olmadı .

İmarın nasıl gerçekleşebileceğine dair bir takım farklı teoriler vardı. Uygulanacak ilk plan Başkan Lincoln'ün planıydı. Lincoln, mümkün olduğu kadar kolay bir şekilde geri alım yapmak istiyordu, böylece Birlik yeniden kurulmalı ve normallik mümkün olan en kısa sürede oluşturulabilirdi. Lincoln’ün Konfederasyon devletlerini Birlik’e okuma planı “bir yüzde 10’luk plan” ı içeriyordu. Bu da bir devletin Birliğe geri gönderilmesi için, beyaz seçmenlerin yüzde 10’unun Birliğe bağlılık yemini taahhüt etmeleri gerektiğini belirtti.

Lincoln suikastin ardından, Başkan Yardımcısı Andrew Johnson , Lincoln gibi aynı yeniden yapılanma felsefesini takip etmeye çalıştı . Yüzde 10 Planını destekledi. Bu ılımlı politikaların uzantısı, onu daha güçlü ya da daha zayıf politikalar isteyen birçok kişi tarafından sevilmiyordu.

Lincoln ve Johnson'ın kendi partisinde, özellikle de Radikal Cumhuriyetçiler olarak adlandırılan bir grupta , Yüzde 10'luk Planın çok hafif olduğu düşünülüyordu. Eski köle sınıflarının sadakatini temin etmek istediler ve eski Konfederasyonda ırk eşitliğini sağlamak için daha fazla boyuta gitmek istediler. Örneğin, Radikal Cumhuriyetçiler, eski kölelerin topraklarının onlardan alınmasını ve eski kölelerine verilip, bu alanlardaki zenginlerin zenginliğini yeniden dağıtmasını istedi.

Radikal Cumhuriyetçilerin çalışmaları, anayasanın üç değişikliğin onaylanmasına izin veren - 13, 14 ve 15. Bu değişiklikler resmi olarak köleliği kaldırmış, kredisiz borç paravatandaşların eski kölelere haklarını vermiş ve ırktan bağımsız olarak oy kullanma hakkı vermiştir.

1866'da Radikal Cumhuriyetçiler Kongre'de güçlü bir çoğunluğu elde ettiler. Yeniden yapılanma planları kısa bir süre sonra hayata geçirildi ve güney eyaletlerini askeri bölgelere ayırdı. 14. ve 15. değişikliklerin onaylanmasını kabul ettikten sonra geri aldılar. Umut, bu değişikliklerin onaylanmasından sonra bu devletlerde eski kölelerin eşitliği sağlanacağıdır. Her eyalet için, büyük ölçüde Afrika kökenli Amerikalıların yanı sıra, başta kuzey eyaletlerinden olmak üzere Cumhuriyetçilerden oluşan tamamen yeni hükümetler kuruldu.

Güney toprağının sahip olduğu sınıfların yanı sıra ulusal bir finansal krizden gelen muhalefet, hükümetin bu politikaları sürdürmesini zorlaştırdı. 1870'lerin ortalarına kadar İmar politikaları artık sıkı bir şekilde sürdürülmedi. 1890 serbest bırakılan eski köleler oy haklarını korumakta zorlanıyorlardı.